வாடகை வீட்டில் பேய்
எம்மா(பெயர் ), தனது புதிய அபார்ட்மெண்டிற்கு குடிபெயர்ந்தபோது அது ஒரு அமைதியான, துக்ககரமான மாலை. கட்டிடம் பழையதாக இருந்தது, சிதைந்த தரைகள் மற்றும் நீண்ட, மங்கலான-ஒளி தாழ்வாரங்கள் கொண்டதாக இருந்தது. அவள் இந்த நடவடிக்கையைப் பற்றி உற்சாகமாக இருந்தாள்-புதிய தொடக்கங்கள் மற்றும் அனைத்தும்-ஆனால் விரைவில், விஷயங்கள்… தவறாக உணரத் தொடங்கின.
முதல் சம்பவம் அவர் அங்கு தங்கிய முதல் இரவில் நடந்தது. எம்மா படுக்கையில் படுத்திருந்தாள், தூங்கத் தயாராக இருந்தாள், அப்போது அவள் வாழ்க்கை அறையிலிருந்து மங்கலான கிசுகிசுப்பான குரல்களைக் கேட்டாள். அது காற்று என்று நினைத்து, அதை புறக்கணிக்க முயன்றாள், ஆனால் கிசுகிசுக்கள் சத்தமாகவும், மேலும் தெளிவாகவும் வளர்ந்தன. அவள் பெயர் அழைக்கப்படுவது போல் ஒலித்தது, முதலில் அரிதாகவே கேட்க முடிந்தது, பின்னர் அவசரமாக. அவள் படுக்கையிலிருந்து எழுந்து வாழ்க்கை அறைக்குச் சென்றாள், ஆனால் அபார்ட்மெண்ட் காலியாக இருந்தது. காற்று குளிர்ச்சியாக இருந்தது, கவனிக்கப்பட்ட உணர்வு அவளுடைய தோலை ஊர்ந்து செல்ல வைத்தது.
அடுத்த சில நாட்களில், விசித்திரமான விஷயங்கள் தொடர்ந்தன. அவளுடைய குடியிருப்பில் உள்ள பொருள்கள் தானாகவே நிலைகளை மாற்றுவது போல் தோன்றியது, மேலும் நிழல் உருவங்கள் அவளுடைய பார்வைக்கு அப்பால் நகர்வதை அவள் கவனிக்கத் தொடங்கினாள். அவை முழு வடிவங்களாக இருக்கவில்லை, ஆனால் சிதைந்த நிழற்படங்களைப் போல இருந்தன-தளபாடங்கள் அல்லது விளக்குகளால் வீசப்பட்ட நிழல்களை விட இருண்டவை. ஒவ்வொரு இரவும், எம்மா படுக்கையில் படுத்திருக்கும்போது, நிழல்கள் தன்னை நெருங்குவதை அவளால் உணர முடிந்தது.
ஒரு மாலை, பதில்களுக்காக ஆசைப்பட்ட எம்மா, கட்டிடத்தின் வரலாற்றை விசாரிக்க முடிவு செய்தார். அவள் வாடகைக்கு எடுத்த அடுக்குமாடி குடியிருப்பு ஒரு காலத்தில் மார்கரெட் என்ற வயதான பெண்ணின் வீடாக இருந்தது என்பதை அவள் அறிந்தாள், அவள் இப்போது எம்மா தூங்கிய அதே அறையில் தனியாக இறந்துவிட்டாள். மார்கரெட் ஏதோவொன்றில் வெறித்தனமாக இருந்ததாக அக்கம்பக்கத்தினர் கிசுகிசுத்தனர்-சில இருண்ட ரகசியங்களை அவர் இறக்கும் வரை மறைத்து வைத்திருந்தார். ஆனால் அது என்னவென்று யாருக்கும் தெரியாது.
கிசுகிசுக்கள் சத்தமாகவும், மேலும் தெளிவாகவும் வளர்ந்தன. ஒரு இரவு, எம்மா முதல் முறையாக குரலை தெளிவாகக் கேட்டார்.”விடுங்கள்… மிகவும் தாமதமாகிவிடும் முன்”.
பயந்து, எம்மா இறுதியாக வெளியேற முடிவு செய்தார். அவள் தனது பொருட்களை பேக் செய்யும்போது, நிழல்கள் மேலும் ஒடுக்குமுறையாக வளர்ந்தன. அவர்கள் அவளுடைய பெயரை கிசுகிசுத்தனர், அவளை அங்கேயே இருக்குமாறு வலியுறுத்தினர், கோபம் அதிகரித்தது. அவள் ஹால்வே கண்ணாடியை நோக்கி, மார்கரெட்டின் பிரதிபலிப்பு அவளுக்குப் பின்னால் நிற்பதைக் கண்டாள், அவளுடைய முகம் ஒரு விசித்திரமான புன்னகையில் முறுக்கப்பட்டது.
அவள் அபார்ட்மெண்டிலிருந்து வெளியே வந்தபோது, நிழல்கள் அவளைப் பின்தொடர்வதை அவளால் உணர முடிந்தது, ஆனால் அவள் திரும்பிப் பார்த்தபோது, வெற்று அபார்ட்மெண்ட் மட்டுமே இருந்தது-கிசுகிசுக்கள் இல்லை, புள்ளிவிவரங்கள் இல்லை. எம்மா திரும்பி வரவில்லை.
இன்றுவரை, அபார்ட்மெண்ட் காலியாகவே உள்ளது, ஆனால் கிசுகிசுக்கள் இன்னும் அரங்குகள் வழியாக மங்கலாக எதிரொலிக்கின்றன, அடுத்த குத்தகைதாரர் கேட்க காத்திருக்கிறது.